Το Αρχείο Γ. Σκαρίμπα

Το Αρχείο Γ. Σκαρίμπα στεγάζεται στον όροφο του διώροφου κτιρίου στην οδό Λυκόφρωνος 4.

Λειτουργεί υπό τη διοίκηση-οργάνωση του Συλλόγου Φίλων του Γ. Σκαρίμπα.

Σκοπός του Αρχείου είναι: η συγκέντρωση, ταξινόμηση και αρχειοθέτηση κάθε υλικού σχετιζόμενου με τη ζωή και την τέχνη του συγγραφέα, ώστε σε συνδυασμό και με τη συστεγαζόμενη Μουσειακή Συλλογή, να είναι δυνατή σε «μια στάση» και κατά το δυνατό ολοκληρωμένη η προσφορά στο ενδιαφερόμενο κοινό της πολιτιστικής υπηρεσίας «Γνωριμία με το Γιάννη Σκαρίμπα στη ζωή και την τέχνη».

Η αρχειακή συλλογή περιλαμβάνει διάφορα τεκμήρια (τα πονήματα του συγγραφέα, πονήματα τρίτων γι’ αυτόν, πολλά βιβλία και περιοδικά από τη βιβλιοθήκη του, χειρόγραφά του κ.α.) τα οποία είναι και ηλεκτρονικά καταγραμμένα (όχι ψηφιοποιημένα) ώστε να διευκολύνονται στοιχειωδώς και οι ερευνητές.

Έρευνα-μελέτη στην αρχειακή συλλογή μπορεί να επιτραπεί στους ενδιαφερόμενους, μόνο κατόπιν σχετικής επικοινωνίας.

Μαζικές επισκέψεις (συλλόγων, σχολείων κλπ) γίνονται μόνο κατόπιν σχετικής επικοινωνίας.

Μεμονωμένοι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν το Αρχείο τις μέρες/ώρες λειτουργίας του.

Παρακαλούμε οποιονδήποτε διαθέτει οποιασδήποτε μορφής αρχειακό υλικό για τον Γιάννη Σκαρίμπα (ή/και για μέλη της οικογένειάς του), να επικοινωνήσει μαζί μας, ανεξάρτητα αν σκοπεύει να το παραχωρήσει.

Αυτοσαρκαζόμενος – και ίσως προφητεύοντας το πιθανό μέλλον – ο Γ. Σκαρίμπας γράφει στο μυθιστόρημά του «Το σόλο του Φίγκαρω»:
« (…) Και θάμαι πεθαμένος εγώ (…) Και δεν θάχουν τρία χρόνια περάσει (…) Πρέπει νάχαν κιόλας συναχτεί οι επιστολές μου, του αλησμόνητου εμένα και τα αυτόγραφά μου τα σκόρπια… θάν’ ασέβεια προς τη σεπτή μου τη μνήμη να μην είχε περισυλλεχτεί με στοργή κάθε τι που αφοράει στη ζωή μου: από ανέκδοτα, από συνήθειες μου και άλλα… Δεν θάπινα – λόγου χάρη – τον καφέ μου γλυκύ βραστό (…) όχι, όχι. Η αρρενωπή μου φυσιογνωμία, η φλογερή μου ιδιοσυγκρασία, η μέχρι ασκητισμού αποτράβηξή μου στα απλώς απαραίτητα, βροντοφωνούν ότι τον συνήθιζα σκέτον (…) Και ύστερα – πού θάναι οι πέννες μου. Ποιος ενδιαφέρθηκε νάχει μαζωχτεί ο κοντυλοφόρος μου, που – μ’ αυτόν ο αξέχαστος εγώ – είχα τόσα και τόσα αριστουργήματα γράψει (…)».

Φωτογραφίες του Αρχείου